مردم کتاب هایی را دوست دارند به اشتراک می گذارند. آن ها می خواهند حس خوبی که موقع خواندن کتاب ها احساس کرده اند یا ایده هایی را که در صفحات کتاب ها یافته اند ، با دوستان و خانواده سهیم شوند. خواننده ی کتاب با به اشتراک گذاشتن یک کتاب محبوب سعی می کند همان شور ، شادی ، لذت و هیجانی را که خودش تجربه کرده است با دیگران سهیم شود. 

چرا؟ سهیم شدن عشق به کتاب ها و یک کتاب بخصوص با دیگران کار خوبی است . اما از طرفی هم ، برای هردو طرف تمرین دشواری است. درست است که اهدا کننده ی کتاب روحش را برای نگاهی رایگان آشکار نمی کند ، اما وقتی کتابی را با این اعتراف که یکی از کتاب های مورد علاقه اش است هدیه می کند، انگار که روحش را عریان کرده است. ما همان چیزی هستیم که دوست داریم بخوانیم . وقتی اعتراف می کنیم کتابی را دوست داریم ، انگار داریم اعتراف می کنیم که آن کتاب جنبه هایی از وجودمان را به خوبی نشان می دهد ، حتی اگر آن جنبه ها معلوم کند که ما هلاک خواندن رمان های عاشقانه ایم ، یا دلمان لک زده برای داستان های ماجراجویانه ، یا اینکه در خفا عاشق کتاب های جنایی هستیم.

دنیا تغییر می کند و زندگی ها عوض می شوند بدون هیچ هشداری یا دلیلی فردی که سالم بوده مریض می شود و می میرد . هجوم اندوه ، پشیمانی ، خشم و هراس ، مایی را که بازمانده ایم در خود دفن می کند. به دنبالش نا امیدی و درماندگی از راه می رسد . اما بعد دوباره دنیا عوض می شود -مثل همیشه ادامه پیدا می کند و به راه خود می رود و با این کار زندگی ها دوباره تغییر می کنند . روز جدیدی فرا می رسدو همه جور احتمالی را پیشکش می کند. 

حتی با وجود تجربه ی درد و رنجی که عمیقا در وجودم جای گرفته و هیچوقت فراموش نخواهد شد ، متوجه پیشکش های قوی و نیرومند آینده ناشناخته ام می شوم…

نینا سنکویچ/ کتاب تولستوی و مبل بنفش / رمانی جذاب و خواندنی که مشخصه ی اصلی آن عشق به کتاب است / ترجمه لیلا کرد/ انتشارات کوله پشتی /انتشارات آثار برات