«لعنت به کسی که برای اولین بار توی انتخابش اشتباه کرد و باعث شد خیلی از جفت ها لنگه به لنگه ی هم باشن و با هم جور نشن. جفت اونم اشتباهی مال یکی دیگه شد و حالا لابد اونم مجبوره بره سراغ جفت کسی دیگه. بعدش که نگاه می کنی می بینی خیلی از جفت ها تابستان. مثل دومینو می مونه، یکیش که خراب شد بقیه ش هم خراب می شه»

دلم از پیامش گرفت و تا چند لحظه چیزی برای نوشتن به خاطرم نرسید. راستی چه درد بزرگی بود!

جفت های لنگه به لنگه ای که به هم نمی آمدند.

دیوانه وار دل به دریا زدم و با دستی که از فشار استرس و تردید می لرزید نوشتم.

«اگه جفت خودش یه روز خواست برگرده چی؟»

هرچند که خیلی زود از ارسال این پیام بی پروا پشیمان شده بودم.